Impresiones de la tarde en que me encontré con un cadáver
3/23/2005
Ayer a la tarde bajamos Nahuel y yo, como hacemos la mayoría de días, a comer en la parte posterior de casa, junto al río. Bajamos con todos los bártulos de estudio, yo con mis artículos y él con el Barnes y el Brusca, que tan amablemente nos prestó la Universidad de Barcelona. Después de comer nos acercamos a la orilla, la marea estaba baja y hacía una tarde preciosa. Empezamos a pasear un poquito hacia el lado izquierdo y a unos 20 metros de casa, allí, sobre la orilla, nos encontramos con el cadáver de un hombre. No tenía cabeza, ni pies, ni brazos, sólo las piernas y parte del torso, de lo que quedaban sólo prácticamente los huesos, y su pantalón corto negro. Avisamos a la policía y ahí empezó todo el circo de toma de datos, declaración, ir y venir de policías, señores con libretas en que apuntar, forense...Pero no me impactó. Y a Nahuel tampoco. Nos sorprendió encontrarnos el cuerpo, e inmediatamente fuimos a avisar, pero no quedamos traumados, ni shockeados, ni nada de nada. La verdad es que me parece extraño. Siempre pensé que cuando me encontrara un muerto iba a sentir un algo. Pero no sentí nada. Tal vez porque no tenía ya casi aspecto de humano, tal vez porque llevo meses entre lobos muertos... No sé.Tampoco sé porque os lo cuento, supongo que porque sois mis amigos y porque me da la sensación de haber conocido algo de mí misma que desconocía. Aunque bien mirado, a lo mejor es una tontería el impactarse o no al ver a un señor muerto.

escrit per Lola a les 19:15 | Permalink |   3 comentaris

 



3 comentaris:


a les 3/23/2005 09:42:00 p. m., Blogger Martona va dir:

neeena!!
yo creo que si me hubiera traumado!! hay que ver!! (parezco una abuela!!).
cómo van tus niñas? me ha dicho un pajarito que te nos quedas dos semanas más??
cuéntanos... va, venga...
beshitos mi niña!

 

a les 3/24/2005 11:04:00 a. m., Blogger Santi va dir:

ostres, que fort! jo crec que a mi m'hagués agafat algo, des d'un atac d'estrés fins a arcades incontrolables! ja veus, no em puc imaginar en una situació així!
tinc ganetes que tornis! i que ens expliquis cosetes(més alegres a poder ser... que jo sóc molt aprensiva i dp no dormo a les nits!)

molts petonets i fins aviat!!! muaaaa

 

a les 3/29/2005 11:22:00 a. m., Blogger Cínik va dir:

yo creo que hubiera potado encima del muerto, directamente...
nena, ven ya que ahí pasan cosas mu raras!!!
besines